Op een fuif leerde ik een andere jongen kennen. Hij was 19 jaar en woonde alleen. Na een tijdje trok ik meer en meer met hem op. In het begin rookten we wat cannabis. Het rustige spul. Vrij snel ontdekte ik dat hij ook zwaardere zaken gebruikte: heroïne. Op een avond vroeg ik hem of ik ook eens mocht proberen. Na lang aandringen gaf hij me toen m'n 1ste shot. Daarna volgde al binnen paar dagen een volgende shot. Steeds vaker begon ik te gebruiken. Vrij snel trok ik de dosis op tot een halve gram per dag. Ik deed alles om die roes te voelen.
Tot het noodlot toesloeg: mijn vriend had zelfmoord gepleegd. Een overdosis. Het raakte me diep. En deed me nadenken over wat ik zelf aan het doen was. Ik heb toen al m'n moed bijeengeraapt en ben toen naar een goede vriend gestapt van vóór mijn “hero-periode”. Hij was blij om me te zien. We hebben toen heel de nacht gepraat, gepraat, gepraat over alles wat er was gebeurd, over wat ik had gedaan. Ik had m'n besluit gemaakt, ik zou stoppen met heroïne, ik wou het doen zonder hulp van buitenaf. Eén dag lukte, 2 dagen lukte soms, 3de dag lukte me niet. Telkens herviel ik. Ik begon mezelf zo hard te haten. Begon me te krassen. Voelde me zo depressief. En ik probeerde zelfmoord te plegen Toen ben ik in een instelling beland. Daar ben ik tot rust gekomen. Ik voelde me aanvaard. We konden daar goed praten met elkaar, over problemen waar de meeste mensen van zouden schrikken, zonder oordeel te vellen.
Langzaam ben ik daar terug opgeknapt. Na 1 maand mocht ik daar weg. Ik was stabiel genoeg verklaard. Ik moest wel om de 2 dagen op gesprek. Maar het ging wel beter. Langzaam aan kwam alles terug. Ik kon oude vriendschappen weer herstellen.
Soms zie ik het niet meer zitten maar daar heb ik nu mijn trucjes voor. Ik probeer mijn gedachten te verzetten. Ook ga ik sporten en dan put ik me fysiek volledig uit en val ik als een brok in slaap achteraf. Dan sta ik ’s morgens op en de wereld ziet er weer beter uit.
Iedereen weet wel dat er geen wondermiddel bestaat maar toch. Ik ben een relatie gestart en bleef elke week op therapie gaan. Op school had iedereen me afgeschreven maar ik heb ze lik op stuk gegeven en ik ben mijn middelbaar geëindigd met 70%. Nu zit ik in 2de jaar bachelor en ik werk als student in een jeugdhuis. Ik hoop mijn beroep te kunnen maken van jongeren te helpen.