Mijn beste vriendin wilde een jaar geleden zelfmoord plegen. Andere meisjes verspreiden toen roddels over haar en ze kon dat niet meer aan. Hoe meer ze zich verdedigde, hoe erger het werd. Iedereen dacht dat ze schuldig was aan een zelfmoord die vroeger gebeurde. Terwijl er niets van waar was. Toen de sterfdatum van dat meisje naderde kon ze het niet meer aan en wilde ze er een einde aan maken. Ze zag maar één oplossing.
Ik wilde haar helpen maar wist totaal niet hoe. Alles wat ik probeerde mislukte. Ik heb toen een afspraak gemaakt met haar huisarts. Hij heeft me duidelijk gemaakt dat het erg begrijpelijk was dat ik mijn beste vriendin wilde helpen, maar dat ik dat niet alleen kon oplossen. Hij overtuigde mij dat professionele hulp noodzakelijk was.
De dokter heeft haar ouders ingelicht over de situatie. Samen hebben ze een vertrouwenspersoon op school benaderd.
De vertrouwenspersoon heeft individuele gesprekken met de pesters gevoerd. Tevens werden de leraren ingelicht over de situatie, en zij hielden een oogje in het zeil.
Het was een jaar op eieren lopen maar uiteindelijk kwam alles terug goed. Niemand is het vergeten maar elkeen doet alsof er niets gebeurd is. En ten slotte veranderen de klassen en hebben we nieuwe vrienden en vriendinnen.