De mensen zijn méér geïndividualiseerd dan vroeger. “Dat is de prijs van de modernisering” schreef Durkheim in 1897. Hij kende blijkbaar toen reeds de gevolgen van de altijd maar sneller wordende maatschappij.
Er zijn nú nieuwe netwerken (LinkedIn, Facebook, Instagram,…) maar binnen die netwerken moet je voldoen aan een reeks eisen: je bènt er niet jezelf, je presentéért er jezelf als succesvol, onbezorgd, altijd vrolijk en altijd omringd door uitsluitend leuke vrienden. De wereld is m.a.w. onpersoonlijker geworden, ‘ver-facebooked’: 500 vrienden maar geen enkele fysieke persoon waar je een praatje kunt mee maken.
Vaak sluiten mensen met suïcidale gedachten zich af van de wereld of zijn eenzaam geworden door omstandigheden. Zij stappen in een lange tunnel die steeds smaller en donkerder wordt. Ze hebben het gevoel dat de tunnel achter hen sluit, zodat ze vooruit noch achteruit kunnen. Ze zien slechts één oplossing.
Hoe kan je de sociale cohesie, de samenhang versterken? Hoe creëer je hechtere gemeenschappen waardoor het zelfdodingscijfer daalt?
Hieronder hebben we een aantal “good practices” uitgewerkt die kunnen bijdragen tot die sociale cohesie. Omdat we van mening zijn dat sociale cohesie geenszins het exclusieve terrein is van welzijn, cultuur en sport hebben we ons geconcentreerd op de zogenaamde informele participatie.